HELLAS – HELLAS
Με αφορμή την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου, επιλέγω να σταθώ σε ένα σημείο μόνο, στην ιαχή που συγκλονιστικά, όλο το βράδυ της 4ης Ιουλίου 2004, δονούσε το Ντα Λουζ. ΕΛΛΑΣ – ΕΛΛΑΣ / HELLAS – HELLAS παντού, γιατί επιτέλους ο έλληνας πολίτης είναι citoyen helléne και όχι γραικός και όπως πολλά χρόνια πριν, επέμενα τόσο εγώ, όσο και πολλοί άλλοι, στις πρώτες μου επαφές στο εξωτερικό, στα διάφορα έντυπα επιβίβασης – διαβατήρια – αιτήσεις σε υπηρεσίες κ.λπ., ότι η εθνικότητά μου είναι hellénique.
Με αυτή την πραγματική έννοια το ελληνισμού, το περιεχόμενο του οποίου προσδιορίζεται με σαφήνεια στο μακρύ πέρασμα του χρόνου, από το σύνολο του ελληνικού λαού, τις δράσεις και τις επιτυχίες του, είτε σε μια συγκεκριμένη περίοδο, είτε σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας του. Μιλώ για τον ελληνισμό του Σεφέρη σαν συλλογικό όλον. Αυτό τον ελληνισμό, σαν συλλογικό όλον, είχε κατά νου τη δεκαετία του ’60 ο Κάρολος Κούν με το Θέατρο Τέχνης που διέπρεπε στο εξωτερικό ή και ο αείμνηστος Ξεν. Ζολώτας, που σε σύνοδο της Διεθνούς Τράπεζας επέλεξε να μιλήσει δήθεν στα αγγλικά. Γιατί και αυτός ήταν άνθρωπος που μετέδιδε εμπιστοσύνη, σε περιόδους που η χώρα ήταν βυθισμένη σε κρίση δυσπιστίας. Κι όμως, από το λόγο του, που εδώ παραθέτω σε απόσπασμα, η γλώσσα που ξεπροβάλλει είναι καθαρότατα ελληνική.
«…It is Zeus’ anathema on our epoch and the heresy of our economic method and policies that we should agonize the Skylla of numismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia. It is not my idiosyncracy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize numismatic plethora, they energize it through their tactics and practices. Our policies should be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between economic strategic and philanthropic scopes.
…characterized by monopolies, oligopolies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological, but this should not be metamorphosed into plethorophobia, which is endemic among academic economists. Numismatic symmetry should not antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and numismatic archons is basic. Parallel to this we have to synchronize and harmonize more and more our economic and numismatic policies panethnically. These scopes are more practicable now, when the prognostics of the political end economic barometer are halcyonic.
…of our didymous organization on this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies. The genesis of the programmed organization will dynamize these policies. Therefore, I sympathize, although not without criticism one or two themes with the apostles and the hierarchy of our organs in their zeal to program orthodox economic and numismatic policies. I apologize for having tyrannized you with my Hellenic phraseology. In my epilogue I emphasize my eulogy to the philoxenous autochthons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you Kyrie, the stenographers.»
