ΚΑΤΑΘΕΤΟΥΜΕ ΣΤΟ ΔΗΜΌΣΙΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΗΝ ΠΡΌΤΑΣΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΤΩΝ ΠΡΟΤΥΠΩΝ
Τώρα που οι διαμαρτυρίες για την προταθείσα συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 16 καταλάγιασαν, ένα ερώτημα θεωρώ ότι παραμένει ιδιαίτερα επίκαιρο, γιατί τελικά παρατηρώ ότι όλοι όσοι, με ιδιαίτερη επιμονή, ζήτησαν να μην επιτραπεί η λειτουργία ιδιωτικών Πανεπιστήμιων στην Ελλάδα, εντούτοις δεν ζήτησαν, με την ίδια ένταση, να κλείσουν και όλα τα ιδιωτικά σχολεία της στοιχειώδους ή και της μέσης εκπαίδευσης;
Γιατί τελικά πρέπει να διασφαλίζουμε το δημόσιο χαρακτήρα της ανώτατης εκπαίδευσης και μάλιστα με ειδική πρόβλεψη στο Σύνταγμα και δεν πρέπει να ισχύει το ίδιο για τα δημοτικά, τα γυμνάσια και τα λύκεια;
Πολλοί από τους συναπόφοιτους και από όσους διαβάζουν τη στήλη αυτή της εφημερίδας θα θυμούνται ότι, αρκετά χρόνια πίσω, στις «δικές μας» εποχές εθεωρείτο υποτιμητικό να πηγαίνεις σε ιδιωτικό σχολείο και με την εξαίρεση ελάχιστων ιδιωτικών σχολείων που διέθεταν εξαιρετικά προνόμια αλλά και οικονομικούς πόρους, όπως ήταν τα Αμερικάνικα Κολλέγια, του Μωραΐτη, τα Αρσάκεια, τις Ουρσουλίνες, της Παναγιωτοπούλου, όλα τα άλλα ιδιωτικά σχολεία ήσαν απλές «μηχανές» παραγωγής απολυτηρίων, δηλαδή ένας τρόπος να αποκτήσουν ένα απολυτήριο όλοι όσοι συνήθως απεβάλοντο ή δεν «μπορούσαν» να «τα βγάλουν πέρα» στα δημόσια σχολεία.
Με τα χρόνια παρατηρήσαμε μία σημαντική αλλαγή και στα δημόσια δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια, η πλειονότητα σιγά σιγά αποτελείται από παιδιά αλλοδαπών ή οικονομικών μεταναστών και όσα ελληνόπουλα «μπορούν» να πάνε στα ιδιωτικά σχολεία και επιλέγουν, έστω και εάν απαιτούνται δαπάνες που υποχρεώνουν σε απερίγραπτες στερήσεις τις ελληνικές οικογένειες. Η ζήτηση για τα ιδιωτικά σχολεία είναι υπερβολικά μεγάλη και η αύξηση αλλά και η άνοδος του επιπέδου των ιδιωτικών σχολείων είναι εξαιρετική, χωρίς βέβαια πολλοί από όσους σήμερα διαμαρτύρονται να συγκινούνται ιδιαίτερα.
Αλήθεια και άραγε πόσοι από τους σημερινούς διαμαρτυρόμενους στέλνουν τα παιδιά τους σε σχολεία της γειτονιάς τους;
Όλοι οφείλουν να αναγνωρίσουν τις αλλαγές της πραγματικότητας και ακόμα περισσότερο, όπως εμείς στον Σύνδεσμό μας για χρόνια κάνουμε, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η βάση της παιδείας είναι το Δημοτικό Σχολείο και η Μέση Εκπαίδευση. Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι η ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων, το ζήτημα για εμάς είναι η βελτίωση των δημόσιων ανώτατων σχολών, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που οι φοιτητές των δημόσιων Α.Ε.Ι. να μπορούν να υπερηφανεύονται και για τη θέση τους και για τις σπουδές τους και για το ότι κατάφεραν να περάσουν τις πύλες ενός άξιου, ενός καλού δημόσιου Πανεπιστημίου, με την παιδεία που απέκτησαν στα προηγούμενα χρόνια.
Είναι καιρός να ξαναδούμε τη συνολική αξία της καλής δημόσιας παιδείας και αναφερόμαστε ιδιαίτερα στη μέση εκπαίδευση και θεωρούμε ως επιτακτική ανάγκη αλλά και ουσιαστική δέσμευση του Διοικητικού μας Συμβουλίου να επαναφέρουμε σαν δημόσια πρόταση στον διάλογο για την παιδεία που συνεχίζεται, την επαναφορά των προτύπων γυμνασίων και λυκείων. Είναι ένας θεσμός που πιστεύουμε ότι πρέπει να επαναφερθεί, με στόχο να έχουν οι έλληνες πολίτες την καλύτερη δυνατή παιδεία.
Με αφορμή λοιπόν την πρόσφατη κρίση στην ανώτατη εκπαίδευση, όλοι εμείς στον Σύνδεσμό μας, επαναφέρουμε σήμερα το αίτημα για Πρότυπα Γυμνάσια και Πρότυπα Λύκεια στη Μέση Εκπαίδευση.
Υ.Γ.: Από το φύλο αυτό της εφημερίδας η εφημερίδα μας μετατρέπεται σε τριμηνιαία, προσπαθώντας να έχει καλύτερη, πλουσιότερη ύλη αλλά και ταυτόχρονα να ακολουθεί τον ίδιο ρυθμό έκδοσης όλων των άλλων περιοδικών και εφημερίδων από αντίστοιχους φορείς, ομίλους και σωματεία. Επίσης θα καταβληθεί μία προσπάθεια μείωσης του κόστους έκδοσής της και γι’ αυτό όπως αναγγείλαμε και σε προηγούμενα φύλα η εφημερίδα μας θα έχει τη δυνατότητα πια να φιλοξενήσει και διαφημίσεις και γι’ αυτό ζητάμε τη συνδρομή όλων, με στόχο την ομαλή και απρόσκοπτη συνέχεια της έκδοσής της.
Υ.Γ. 2 Μια υπενθύμιση με αφορμή την δημόσια αντιπαράθεση για το βιβλίο της ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού: «Το 1821 ο Χάινε, όταν του ζητήθηκε να εκφράσει την γνώμη του για την έκρηξη κάποιων που είχαν ρίξει στις φλόγες πολλά βιβλία, παρατήρησε: Εκεί όπου σήμερα καίγονται βιβλία, αύριο θα καίνε ανθρώπους».
