ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ 2003-2005 ΣΑΣ ΚΟΙΤΑΞΑΜΕ ΚΑΤΑΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΨΑΜΕ ΣΤΟΝ «ΣΥΝ» ΔΕΣΜΟ - ΣΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΗΣ «ΠΡΩΤΗΣ» ΣΗΜΑΣΙΑΣ
Αφορμή για τις σκέψεις αυτές, για την «πρώτη» έννοια των λέξεων, είναι η εντυπωσιακή αύξηση του μητρώου των μελών του Συνδέσμου μας (που ήδη ξεπέρασε τα 2.000), και η αναφορά του Αντιπροέδρου Γ. Κυρτάτου, στην ομιλία του, για το ουσιαστικό νόημα της λέξης Σύν-δεσμος.
Πρόκειται για τη ξαναανακάλυψη της πρωταρχικής σημασίας των λέξεων της γλώσσας μας που όταν συμβαίνει, λες και ανακαλύπτεις με έκπληξη την «πρώτη» έννοια, που πολλές φορές πρόκειται για λέξη (όπως π.χ. σύν-δεσμος) που χρησιμοποιείς στην καθημερινότητα, χωρίς πολλές φορές να συνειδητοποιείς την αξία αυτής της «πρώτης» σημασίας.
Παρά το ότι έχει νομίζω απόλυτα καθιερωθεί ο σύνδεσμος σαν συνώνυμο του συλλόγου και του σωματείου, υπάγεται απόλυτα στη σωματειακή νομοθεσία του Αστικού Κώδικα, εντούτοις νομίζω ότι η ιδιαίτερη ανίχνευση που μας προσφέρει η ελληνική γλώσσα, μας επιτρέπει εύκολα να γίνει αναγωγή στην «πρώτη έννοια». Τον κυρίαρχο ρόλο στην ανίχνευση αυτή παίζουν οι μαγικές λέξεις της ελληνικής γλώσσας και όλοι ξέρουμε από τη γραμματική ως προθέσεις. Αυτές οι μαγικές λέξεις προτίθενται και χρησιμοποιούνται μπροστά από άλλες τροποποιώντας την αρχική σημασία ή και δημιουργώντας νέα.
Μέσα από τη διαδρομή αυτή ξαναανακαλύπτουμε τι μας συνδέει στο Σύνδεσμο Αποφοίτων Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά.
Συν-δέω (και εδώ αντιγράφω από το λεξικό του καθ. Μπαμπινιώτη): κάνω δύο ή περισσότερα πράγματα να έχουν συνοχή μεταξύ τους, να αποτελούν μέρη ενός συνόλου.
Ενώνω, φέρνω σε επαφή, προσαρμόζω εξαρτήματα στο να αποτελούν ένα μηχανισμό ή συνδέω τους δύο πόλους της μπαταρίας, κάνω να επικοινωνήσουν χώροι μεταξύ τους, ώστε να είναι δυνατή η μετάβαση από τον έναν στον άλλο, ο δρόμος συνδέει τις δύο πόλεις, μια γέφυρα, οι καθημερινές πτήσεις συνδέουν την Αθήνα με την Νέα Υόρκη, κάνω να επικοινωνήσει κάποιος με κάποιον άλλον, π.χ. σε τηλεφωνήτρια: συνδέστε με με τον τάδε, φέρνω κοντά, μας συνέδεε δεσμός μακράς φιλίας, έχω στενές σχέσεις φιλίας, συνδέομαι, αποκτώ επαφή μέσω του υπολογιστή με το διαδίκτυο.
Σύνδεσμος, κάθε τι που χρησιμοποιείται για να ενωθούν ή να δεθούν δύο ή περισσότερα πράγματα μεταξύ τους. Τι είναι τελικά ο Σύνδεσμος των Αποφοίτων; Το Σχολείο, η παιδική ηλικία, η ανεπανάληπτη εφηβεία, οι φίλοι, η ηλικία της ωριμότητας, οι παλιοί καθηγητές, η εκπαίδευση, η προετοιμασία για το πανεπιστήμιο ή το επάγγελμα – η παιδεία και ο Πειραιάς και όλα αυτά που μας συνδέουν, ξαναανακαλύπτοντας την πρώτη ουσιαστική έννοια αυτής της λέξης του συνδέσμου, ανακαλύπτουμε την αξία, τη μαγικότητα που επέφερε αυτή η μικρή πρόθεση «συν», κάνοντας αποκαλυπτική αλλά και κατανοητή όχι μόνο την ίδια τη λέξη, αλλά τη γλώσσα και τελικά τον κόσμο μας.
Με τις σκέψεις αυτές θέλω, κλείνοντας τη διετία αυτή (2003-2005) στην Προεδρία του Συνδέσμου μας, να ευχαριστήσω όλους αυτούς που ανταποκρίθηκαν στην προσπάθεια μας. Τα πεπραγμένα (που θα παρουσιαστούν αναλυτικά στο επόμενο φύλλο, μετά τη Γενική Συνέλευση) πιστεύω ότι, και τη χρονιά που πέρασε, ήταν πλούσια: χρονιά γεμάτη από εκδηλώσεις πολιτισμού, παρουσίαση συγγραφέων, βιβλίων (Ρέα Γαλανάκη στις 26.4.2004, Γιάννης Ξανθούλης στις 24.5.2004, Ζυράννα Ζατέλη στις 8.11.2004, Τάσος Τέλλογλου στις 20.1.2005), τη γιορτή αποφοίτησης και τα αποκαλυπτήρια της προτομής Γ. Κότσιρα 27.10.2004, χορός – Party, μέχρι και σταδιακή αλλαγή στην ύλη της εφημερίδας που έχετε μπροστά σας και που αποφασίσαμε να περιορίζεται πια μόνο σε πραγματικά νέα των αποφοίτων.
Θεωρώ ως υποχρέωσή μου να ευχαριστήσω δημόσια και από τη στήλη αυτή τους συνοδοιπόρους σε αυτή τη διαδρομή στο Διοικητικό Συμβούλιο και αναφέρομαι ονομαστικά στο Γιάννη Κυρτάτο τον Αντιπρόεδρο, τη Γιώτα τη Μπουρλετίδου τη Γεν. Γραμματέα, τον Ταμία Κώστα Μπουρλετίδη, Αντώνη Αντωνίου τον Εφορο Εκδηλώσεων, αλλά και τα Μέλη του Δ.Σ.: Αθηνά Κάσση, Κώστα Δρυλλεράκη και Χριστίνα Θεοφανίδου που συνέβαλαν τα μέγιστα στην ουσιαστική και παραγωγική αυτή διετία στο Σύνδεσμό μας.
