Αφορμή για την απάντηση στο ερώτημα σας στάθηκαν για μένα 2 πολύ πρόσφατα περιστατικά:
Περιστατικό 1ο: Πριν από λίγες ημέρες στις 27.2.2002 στην παρουσίαση του επενδυτικού προγράμματος του Ο.Λ.Π. Α.Ε., μάταια περίμενα μετά τις εισηγήσεις των εκπροσώπων του λιμανιού και του Υ.Ε.Ν., την παρέμβαση, τις θέσεις και την συμμετοχή του Δήμου Πειραιά. Πλήρης απουσία και σιωπή.
Το μεγαλύτερο λιμάνι της Ελλάδας σε μια σημαντική φάση της μετεξέλιξης του, με όσες παρατηρήσεις ή διαφορετικές απόψεις και προσεγγίσεις, προγραμματίζει, σχεδιάζει, λειτουργεί και εξελίσσεται ερήμην της ίδιας της πόλης.
Για πολλές δεκαετίες οι κάτοικοι της πόλης αυτής παρατηρούν τις χωριστές πορείες του δήμου - της πόλης και του λιμανιού, σαν να προσπαθούν να μην συναντηθούν, σαν να αποφεύγουν ο ένας τον άλλο.
Περιστατικό 2ο: Λίγες μέρες μετά ήρθε μια απάντηση στην απορία μου για τα προηγούμενα.
Κυριακή 3.2.2002, σε μεγάλης κυκλοφορίας "δημοκρατική" εφημερίδα, διαβάζω με έκπληξη σε άρθρο με τίτλο: "το λιμάνι, οι μνηστήρες και η προίκα του", ότι:
Υπάρχουν όμως και άλλοι παράγοντες που δημιουργούν προβλήματα (νοείται στην πορεία της εταιρείας Ο.Λ.Π. Α.Ε.)!! Οι λεγόμενοι παραλιμένιοι δήμοι, πρωτοστατούντος του Δήμου του Πειραιά, οι οποίοι, σύμφωνα με την έρευνα του συντάκτη, προβάλουν κατά καιρούς τις απαιτήσεις τους! Με το επιχείρημα της υποβάθμισης των περιοχών που γειτονεύουν με το λιμάνι και τις δραστηριότητες του και μάλιστα καταλήγει ο συντάκτης του κειμένου αυτού ότι "ο Πειραιάς αγνοεί τα έργα του Ο.Λ.Π. που έχει κάνει κατά την ιστορική διαδρομή, έπ' ωφελεία των δήμων της περιοχής !
Νοείται θα διαφωνήσω με την για 40 και πλέον χρόνια "εδραιωμένη" ναυτιλιακή άποψη, ότι το λιμάνι είναι μια χωριστή οντότητα, λειτουργεί χάριν της ναυτιλίας και μας κάνει χάρη που δίνει δουλειά στους Πειραιώτες.
Αυτό είναι ένα πραγματικό ιδεολογικό στερεότυπο γνωστής μερίδας της "ναυτιλιακής κοινότητας", που προσπαθεί να αποκλείσει την κριτική σκέψη, διαστρεβλώνει την ιστορική αλήθεια και αποτελεί πια ορατό κίνδυνο για όλους μας.
Αν δεν ξαναθυμηθούμε όλοι μας ότι την εποχή της ανεξαρτησίας της Ελλάδας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία (πρωτόκολλο Λονδίνου 3.2.1830) η Αθήνα δεν ήταν παρά ένα έρημο και ερειπωμένο χωριό (περίπου 6.000 κάτοικοι) και ο Πειραιάς μια αφιλόξενη ακτή (περιηγητές 17ου - 19ου αιώνα), όταν το μεγάλο τότε δυτικό λιμάνι, το Πόρτο Λεόνε του 19ου αιώνα είχε μετονομασθεί στο σχέδιο του Κλεάνθη - Shaubert, (1834) σε λιμένα Κανθάρου (Στασινόπουλος 1973 - 370 - Κορδάτος 1972 - Τσοκόπουλος 1984) και από το 1834 άρχισε ουσιαστικά η αλληλεξαρτημένη ανάπτυξη των 2 πόλεων, ο οικισμός της ενδοχώρας και η διέξοδος προς την θάλασσα, το εμπόριο και την βιομηχανία μέσω του Πειραιά και η μετάβαση σε παραγωγικό αστικό συγκρότημα, με αποτέλεσμα την δημιουργία της νέας πρωτεύουσας.
Αν δεν ξαναθυμηθούμε ότι παρά το πολύβουο και ανατρεπτικό της χαρακτήρα η πόλη μας, ακριβώς λόγω της "δυστυχίας" της να απέχει μόνο 10 km από την Αθήνα, στήριξε σε όλες τις περιόδους την αστική ανάπτυξη, ιδιαίτερα στον 20ο αιώνα, αν δεν πάψουμε να πιστώνουμε τον Πειραιά σαν ημιπεριφερειακή πόλη, όπου ο δήμος ασχολείται με ολίγα τινά περί καθαριότητας και το λιμάνι με την ναυτιλία κ.λπ. και η Αθήνα με τη βιομηχανία, αν δεν εξηγήσουμε σε όσους έπαθαν ξαφνικά "ιστορική αφασία" ότι η ιστορία της δομής και λειτουργίας της πόλης μας δεν ομοιάζει με προάστια όπως η Κηφισιά ή η Γλυφάδα, οι πλευρές αυτές θα συνεχίσουν να μην συναντώνται.
Ξεκόψτε το λιμάνι από την πόλη.
Αποσυνδέστε την πόλη από την βιομηχανία και το διεθνές εμπόριο.
Να μη γίνει ποτέ διεθνές ναυτιλιακό κέντρο - να μείνει ως έχει - διαλυμένη.
Διαλύστε το Δημοτικό θέατρο.
Το λιμάνι να μην συνδέεται με το νέο αεροδρόμιο.
Ξεκόψτε τη μαρίνα - ανήκει αλλού - στα τουριστικά ακίνητα.
Ο Πειραιάς Ολυμπιακή πόλη; ΟΧΙ
Ο Πειραιάς Πολιτιστική πρωτεύουσα; Ποτέ.
Τεμαχίστε - Διαλύστε.
Θεωρώ με αφετηρία τις παραπάνω παρατηρήσεις ότι μόνο αν στη σημερινή κρίση της πόλης, που πρέπει να θεωρηθεί σημείο τομής, αν δεν συνδιαλαγούμε όλοι οι φορείς, οι ομάδες και όλες οι απόψεις για το σύνολο της δομής της λειτουργίας της πόλης, εντάσσοντας όλα τα παραπάνω σαν υποσύνολα ενός οργανικού συνόλου, χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς "αστέρες" εξωγενείς και ενδογενείς, τότε μόνο όταν όλοι μαζί οι Πειραιώτες μιλήσουμε για την ανθρώπινη γεωγραφία και σύνθεση της κοινωνικής συγκρότησης του Πειραιά, χωρίς τα "στερεότυπα της άρνησης και του διαχωρισμού", όπως παρατήρησα εισαγωγικά, που παραπέμπουν σε αγγλική νοοτροπία αποικιακών προτύπων, τότε μόνο όταν αντιληφθούμε όσοι ζούμε στον Πειραιά ότι "η νοημοσύνη μας δεν σταματά στην επιδερμίδα μας" και κανείς μας δεν είναι τόσο έξυπνος όσο όλοι μαζί, μόνο τότε θα υπάρξει σίγουρα λύση στο ερώτημα σας.
