H διεθνής έκθεση των ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΩΝ 2002, την οποία σε λίγο θα καλωσορίσει η πόλη μας, όπως γίνεται κάθε δύο χρόνια, φέρνει μια συγκεκριμένη πρόταση για την ναυτιλία.
Αυτή η πρότασή της είναι και το κριτήριο της επιτυχίας της όλα αυτά τα χρόνια, που οι εμπνευστές της υλοποίησαν με μεθοδικότητα, γνώση, μεράκι και όραμα.
Ποια είναι αυτή η πρόταση τελικά; Ποιο είναι στην ουσία το κριτήριο (ή το μυστικό) της επιτυχίας της;
Τα "Ποσειδώνια" κάθε δυο χρόνια, για μερικές μέρες, καταθέτουν για την ναυτιλία ένα παραγωγικό μοντέλο - ένα εργαλείο χώρου και γνώσης, γι' αυτό και υποστηρίζω ότι η διεθνής αυτή έκθεση παράγει γνώση.
Η συγκεκριμένη προσέγγιση των οργανωτών της μάς δίνει ένα σύγχρονο εργαλείο ανάλυσης της ναυτιλίας σαν σύνθεση παραγόντων, κάτι που, όπως πολλές φορές έχω πει, οι αρμόδιοι κρατικοί φορείς και θεσμικοί εκπρόσωποι δεν έχουν καταφέρει να κάνουν.
Τα Ποσειδώνια ενώνουν σε δομές, οργανώνουν, θα έλεγα καλύτερα, σε δομές όλους τους συντελεστές αυτής της δραστηριότητας, που λέγεται ναυτιλία και δεν παραθέτει αποσπασματικά γεγονότα, όπως συνήθως κάνουν οι άλλοι.
Οργανώνει σε δομές: τη ναυπηγική βιομηχανία με τα σύγχρονα ναυπηγικά μοντέλα, τις νέες κατασκευές αλλά και την επισκευή, το πλοίο σαν ολότητα από το ναυπηγείο μέχρι τα σύγχρονα σωστικά, τις μεταφορές, τα λιμάνια, τις υπηρεσίες, είτε είναι τράπεζες, είτε ασφαλιστικοί οργανισμοί, είτε δικηγορικά γραφεία, είτε ακόμα εξειδικευμένες εκδόσεις και τύπος.
Τα Ποσειδώνια κάθε δύο χρόνια μας δείχνουν το γιατί ο Πειραιάς δεν έγινε μεγάλο ναυτιλιακό κέντρο, γιατί σίγουρα πια όλοι σήμερα αντιλαμβάνονται ότι το διεθνές εμπόριο - η ναυτιλία δεν μπορεί στην Ελλάδα να "περάσει" μόνο από το Υ.Ε.Ν., είτε από το Οικονομίας, είτε το Γεωργίας, είτε το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., είτε το Μεταφορών, είτε τους άλλους υφισταμένους φορείς και υπηρεσίες, με τον αποσπασματικό τρόπο δομής και λειτουργίας τους. Η αλιεία αλλού - η ναυπηγική δραστηριότητα σε άλλο υπουργείο - οι μεταφορές αλλού - τα διευρωπαϊκά δίκτυα - τα χρηματοοικονομικά -το σύνολο της διεθνούς μεταφοράς - τα δορυφορικά μέσα επικοινωνίας - οι νέες τεχνολογίες, όλα σε μια αδιάκοπη αποσπασματικοποίηση με συναρμοδιότητες, με έλλειψη συντονισμού.
Την απάντηση σε όλο αυτό τον κατακερματισμό μας δίνουν κάθε δύο χρόνια με τον καλύτερο τρόπο, οι άνθρωποι που οργανώνουν τα Ποσειδώνια, με την δική τους προσέγγιση και μεθοδολογία, σαν πραγματική προϋπόθεση της ίδιας της καθημερινής ιστορίας της ναυτιλίας, που θέτει προβλήματα, που αποκαθιστά την επικοινωνία όλων των συντελεστών, που δίνει προτεραιότητα στην αμοιβαία αποσαφήνιση στις καθημερινές αμφίδρομες σχέσεις, που δημιουργεί η ίδια η ναυτιλιακή δραστηριότητα.
Στον ίδιο χώρο που πραγματικά παράγει γνώση, γιατί συμπεριλαμβάνει τις αντιφάσεις, ζητάει περισσότερες πληροφορίες, δίνει έμφαση στα διαφορετικά αιτήματα, αλλά κυρίως αποκαθιστά την επικοινωνία, που τόσο έχει λείψει τις τελευταίες δεκαετίες στο ναυτιλιακό χώρο.
Ο πλοιοκτήτης - διαχειριστής με το ναυπηγείο, με το Ν / Γ πλοίο. Με την εταιρία δορυφορικών επικοινωνιών, με την αρχή λιμένος που θέτει προϋποθέσεις, με την Ε.Ε., με τον ασφαλιστή του, τον δικηγόρο τους, το διαμεταφορέα, τον τραπεζίτη, τη διεθνή τακτική γραμμή, το container, τους ανθρώπους στο λιμάνι κ.α.
Αυτή η αποκατάσταση της επικοινωνίας όλων των συντελεστών είναι το κριτήριο της επιτυχίας τους, που εγώ προσωπικά τους εύχομαι να συνεχιστεί για πάρα πολλά ακόμα χρόνια, γιατί με το θεωρητικό και πραγματικό "στίγμα" εξήγησης, "τα Ποσειδώνια" μας δίνουν την αξία και τη σημασία ενός πετυχημένου διαλόγου. "Τα Ποσειδώνια" αυτό είναι: ένας πολύ πετυχημένος διάλογος.
