Λειτουργικές "αντιφάσεις" σε κάθε διαδικασία απελευθέρωσης των μεταφορών διαπιστώνει ο δικηγόρος του Πειραιά, Παν. Δέγλερης, με πείρα σε θέματα μεταφορών, ο οποίος μιλώντας στις Ειδικές Εκδόσεις της "ΕΞΠΡΕΣ", επικεντρώθηκε στις πτυχές της "απελευθέρωσης" που επέρχεται στην ουσία σε πολλούς κλάδους των μεταφορών.
Οι "ρωγμές", είπε, σε κάθε συνθήκη είναι ικανές να φωτίσουν τις τόσο συχνές σε μεταβατικές περιόδους "αντιφάσεις" ή άλλως "επιστημονικά παράδοξα".
Οι νέες κάθε φορά ρυθμίσεις αλλά και μια πλατειά γκάμα διαρθρωτικών ή και διορθωτικών παρεμβάσεων σε στρεβλώσεις δεκαετιών, δεν είναι αδικαιολόγητη αλλά αντίθετα επιτακτική ανάγκη πλέον (παρά τις ανομολόγητες και ηθελημένες ή όχι καθυστερήσεις). Η επιχειρούμενη απελευθέρωση σε πολλούς τομείς και δραστηριότητες της κοινής ζωής, με την κατάργηση ποικιλώνυμων νομοθετικών εμποδίων, δεν συνεπάγεται ότι θα ακολουθηθεί από μια νέα περίοδο άκρατου ανταγωνισμού και αγώνα μέχρις εσχάτων, αλλά αντίθετα από ένα νέο πλαίσιο, που περιλαμβάνει ακόμη και την υποχρέωση για συνεργασίες, που ιδιαίτερα στην προηγούμενη περίοδο του ατελείωτου κρατικού νεποτισμού ήταν αδιανόητη.
Μα είναι δίκαιο; Δεν είναι παράδοξο και αντιφατικό; Είναι, είπε, αυτό που σε όλες τις επιστήμες, ακόμη και στις ανθρωπιστικές - κοινωνιολογικές η μεθοδολογία έχει ορίσει σαν το παρατηρούμενο "Επιστημονικά παράδοξο", όπως ακριβώς συμβαίνει σε κάθε περίπτωση νέας ρύθμισης ή και επιχειρούμενης αλλαγής δομών.
Δεν πρόκειται για παρατήρηση ή νουθεσία ή αυτονόητη πολιτική παρότρυνση, αλλά αντίθετα για "δείγμα" υγιούς αντίδρασης με το περιβάλλον των επιχειρούμενων μεταρρυθμίσεων.
Ένα παράδειγμα: όπως ακριβώς η ανάγκη και η ολοκλήρωση ενός τόσου μεγάλου τεχνικού έργου, όπως αυτό του Μετρό, που οδήγησε την Αθήνα στη μεγαλύτερη αρχαιολογική ανασκαφή που έγινε ποτέ και στην τεράστια συνεισφορά του τεχνικού αυτού έργου στην επιστήμη της αρχαιολογίας (όσο σε πρώτο άκουσμα και αν φαίνεται παράδοξο ή αντιφατικό). Γιατί η εργασία που επιτελέστηκε, που τόσο θαυμάζουμε στις σταθερές εκθέσεις στους σταθμούς του Μετρό αλλά και στην έκθεση που πρόσφατα έγινε με τίτλο "μια πόλη κάτω από την πόλη", έφερε στο φως ευρήματα που η αρχαιολογική σκαπάνη θα ήθελε αιώνες εργασίας. Οι παράπλευρες συνέπειες της απελευθέρωσης.
Έτσι ακριβώς και στις μεταφορές, είπε, στο πλαίσιο της απελευθέρωσης, θα εμφανίζονται τέτοιες "αντιδράσεις" ή και" παράδοξα".
Ένα παράδειγμα που αφορά τις μεταφορές και ιδιαίτερα την απελευθέρωση στην ακτοπλοΐα (Ν. 2932/2001), είναι ότι ενώ καθιερώνεται πλέον ο πλήρης ανταγωνισμός στις υπηρεσίες αυτές (ελεύθερη παροχή υπηρεσιών στις θαλάσσιες ενδομεταφορές κ.λπ.), εντούτοις οι ίδιοι οι ανταγωνιζόμενοι οφείλουν να συνεργαστούν, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 7 "Ο πλοιοκτήτης υποχρεούται να εκτελεί τα δρομολόγια... και συνεργαζόμενος με την αρμόδια λιμενική αρχή και τον οργανισμό διοίκησης του λιμένα να τα ανακοινώνει δημόσια με κάθε πρόσφορο μέσο και να πληροφορεί έγκαιρα το κοινό σχετικά με την εκτέλεση...").
Δηλαδή, απαιτείται πλέον οι ίδιοι που ανταγωνίζονται ελεύθερα να συνεργαστούν στη συγκεκριμένη περίπτωση και επιβάλλεται να ανακοινώσουν έγκαιρα στο επιβατικό κοινό την ακριβή εκτέλεση των δρομολογίων των πλοίων τους, δηλαδή να προσφέρουν υπηρεσίες, εντασσόμενοι στο ίδιο κοινωνικό - οικονομικό πλαίσιο της νέας "αγοράς αυτής", να ενημερώσουν ορθά ων πελάτη τους, για την ακριβή ώρα π.χ. αναχώρησης του συγκεκριμένου πλοίου και πρέπει για την αναγκαία αυτή και υποχρεωτική πληροφορία του κοινού που ταξιδεύει να "συνεργαστούν".
Το επιμέρους σύστημα αυτό των θαλάσσιων ενδομεταφορών, πρόσθεσε ο κ. Δέγλερης, στο πλαίσιο της απελευθέρωσης, υπακούει στους κανόνες εξυπηρέτησης του κοινού και άρα, όσο και αν φαίνεται αντιφατική, η συνεργασία των ανταγωνιστικών εταιριών είναι επιβεβλημένη όσο ποτέ και αναγκαία, γιατί αυτή ακριβώς είναι η "τομή", που δείχνει τη δημιουργική εξέλιξη και ανανέωση του οικονομικού αυτού πλαισίου δράσης, όπως συμβαίνει σε κάθε οικονομικό επίπεδο, όπου συντελείται απελευθέρωση στις δομές και σε καθοριστικές πια δραστηριότητες της οικονομίας (μεταφορές - λιμενικές υπηρεσίες -υποδομές κ.λπ.).
