Λίγο καιρό πριν από τις εκλογές του Δ.Σ.Π. και ο νομικός κόσμος της πόλης μας προσπαθεί να ιεραρχήσει ζητήματα και προβλήματα που μας απασχόλησαν έντονα στο παρελθόν, αλλά και να αξιολογήσει συμπεριφορές, προοπτικές και αποτελέσματα.
Είναι αδιαμφισβήτητη αλήθεια ότι τα προβλήματα του κλάδου μας, και ειδικότερα στην πόλη μας, είναι πολλά. Από το ασφαλιστικό μέχρι την ανεργία και την υποαπασχόληση των νέων συναδέλφων, μέχρι το «παραδικαστικό» και την κατάσταση που επικρατεί στο μεγαλύτερο σωφρονιστικό κατάστημα - τις φυλακές Κορυδαλλού - όπου έχουμε έναν νεκρό κάθε 10 μέρες, η φωνή του Δικηγορικού μας Συλλόγου υπήρξε εκκωφαντικά απούσα.
Σε μία πόλη που ο Δικηγορικός Σύλλογος δεν τόλμησε μέχρι σήμερα να μιλήσει για τα μικρά και τα μεγάλα που μας απασχολούν, εμείς η "Παρέμβαση Ανανέωσης" - η Συμμαχία αυτή των δικηγόρων του Πειραιά, νιώσαμε την ανάγκη να πάρουμε την πρωτοβουλία στα χέρια μας. Να μιλήσουμε ουσιαστικά, καταθέτοντας προτάσεις, δεσμεύσεις, αλλά και τα όνειρα μας, για έναν Δικηγορικό Σύλλογο χρήσιμο για του δικηγόρους. Μα όχι μόνο. Στόχος μας είναι στις προσεχείς εκλογές να προκύψει ένας Δικηγορικός Σύλλογος χρήσιμος για την κοινωνία, ουσιαστικός, αλλά και συνάμα «εξωστρεφής».
Γνώμονάς μας σ' αυτή την προσπάθεια είναι η πεποίθηση ότι ο κύκλος της εσωστρέφειας πρέπει πια να κλείσει. Αν πράγματι θέλουμε ο Δικηγορικός Σύλλογος να ξαναγίνει πρωτοπόρος στην πόλη μας, πρέπει να σπάσουμε το «πέπλο της σιωπής», της σιωπής για ό,τι συμβαίνει γύρω μας, της «σιωπής» που για πολλά χρόνια επέβαλαν οι διοικήσεις του Δ.Σ.Π.
Σ' αυτό το πλαίσιο στόχευσε η πρώτη εκδήλωσή μας στις 27.11.2007, που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του Δικηγορικού Συλλόγου, όπου τολμήσαμε να μιλήσουμε για το «παραδικαστικό», αλλά και για τους «ταπεινωμένους» δικαστές, για την ίδια δικαιοσύνη. Πιάνοντας το «νήμα» από την αρχή θελήσαμε να ξαναμιλήσουμε για την ουσία της δικηγορίας και για το δίκαιο και τη δικαιοσύνη και αυτό το κάναμε μέσα από την αναλυτική παρουσίαση ενός βιβλίου του συναδέλφου του Αντώνη Βγόντζα, που είναι βιβλίο γραμμένο για την ίδια την «πορεία» της δικηγορίας, μέσα από τη διαδρομή ενός δικηγόρου.
Γιατί τελικά δεν είναι δυνατόν να μιλήσεις για την δικηγορία χωρίς να μιλήσεις για το δίκαιο και τη δικαιοσύνη. Είναι παράξενη, όπως λέει στο βιβλίο του ο Αντώνης Βγόντζας, η επιστήμη μας και η δουλειά μας. Ποτέ κανείς δεν έχει την άποψη ότι η αλήθεια και η γνώση είναι υπόθεση ενός ατόμου. Όλοι δίνουμε και παίρνουμε, χρειάζεται απλώς κάποιος να πάρει την πρωτοβουλία, γιατί από εδώ ξεκινάει ο ρόλος του νομικού είτε ερμηνεύει τον κανόνα του Δικαίου είτε τον εφαρμόζει. Είτε καθοδηγεί είτε υπερασπίζεται. Είτε εκπροσωπεί συμφέροντα είτε συμπαρίσταται σε κάποιον αδύναμο άνθρωπο. Είτε είναι με τους πολλούς είτε με τους λίγους. Και καμιά φορά με έναν και μονάχο. Είτε βαδίζει δίπλα στους ισχυρούς είτε σπεύδει, μέσα από κινδύνους, στον αδύνατο και ενδεχόμενα απελπισμένο.
Ο νομικός κατανοεί και αναδεικνύει.
Ο νομικός ερευνά, στηρίζει και αποκαλύπτει.
Με έναν αντικατάστατο άξονα: τον Άνθρωπο...»