ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ ΔΥΟ ΡΟΛΟΙ. ΕΝΕΡΓΟΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΚΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΚΑΙ ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ. ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΚΑΝΕΙΣ ΕΥΚΟΛΑ ΝΑ ΥΠΟΘΕΣΕΙ ΠΩΣ ΟΙ ΔΥΟ ΑΥΤΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΟΝΤΑΙ.

Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΕΓΛΕΡΗΣ ΜΙΛΑ ΣΤΟ "Λ" ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟΛΜΑΤΕ ΝΑ ΡΩΤΗΣΕΤΕ. ΜΕΓΑΛΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ, ΕΝΕΡΓΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ, ΘΕΣΕΙΣ, ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΛΙΓΜΟΙ. ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΑ ΜΕΓΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ.

Λίγοι έχουν την πολυτέλεια να ατενίζουν μια κατάσταση με δύο διαφορετικά βλέμματα χωρίς να αλληθωρίζουν. Κάλλιστα θα μπορούσε κάποιος να ισχυρισθεί ότι είναι πολύ δύσκολο για κάποιον να εργάζεται στη ναυτιλία, που σημαίνει να βιώνει καθημερινά τους προβληματισμούς και τις σκέψεις των ανθρώπων του τομέα και συνάμα να διαθέτει έμπειρη πολιτική τοποθέτηση.

 Είναι δύσκολο γιατί πολλές φορές οι ανάγκες δεν συμπίπτουν με τις ιδέες. Ταυτόχρονα όμως είναι και προκλητικό, γιατί πολλοί λίγοι οραματίζονται να ταυτίσουν τις ιδέες με τις ανάγκες και ακόμη λιγότεροι το πετυχαίνουν. Αυτοί οι λιγότεροι μετριούνται στα δάκτυλα και εμείς θα ασχοληθούμε με έναν από αυτούς. Ενεργός δικηγόρος με μακρά και αναγνωρισμένη αξία στον ευρύτερο τομέα της ναυτιλίας και συνάμα Β' Γραμματέας θεματικής οργάνωσης ναυτιλίας του ΠΑΣΟΚ. Χειριστής ευαίσθητων από κάθε άποψη ναυτιλιακών συμβάσεων που αν πετύχουν σε ανεβάζουν στον έβδομο ουρανό και αν δεν πετύχουν σε ρίχνουν στα τάρταρα. Μόνο όσοι το έχουν ζήσει ξέρουν.

Την ίδια ώρα πρώην Αντιπρόεδρος του Ναυτικού Απομαχικού Ταμείου, πρώην σύμβουλος υπουργών Εμπορικής Ναυτιλίας, πρώην Πρόεδρος Δ.Σ. του Ταμείου Προνοίας Αξιωματικών Ε.Ν., κριτής αλλά και κρινόμενος, πολιτικών επιλογών, αποφάσεων και κατευθύνσεων. Παναγιώτης Δέγλερης. Στην ταυτότητα γράφει δικηγόρος, στην ψυχή γράφει "ανήσυχος".

Ο Παναγιώτης Δέγλερης, είναι από εκείνους τους λίγους που έχουν να αφουγκράζονται τη ναυτιλία και τα προβλήματα της και ταυτόχρονα να προσαρμόζουν την πολιτική τους σκέψη στην πραγματικότητα, όχι εκείνη που κάποιοι θέλουν να πιστεύουν, αλλά στην άλλη εκείνη που ζουν καθημερινά όσοι περπατάνε το πειραϊκό city. Όπως γράφει και ο Τομ Ρόμπινς "υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων. Αυτοί που πιστεύουν πως υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων και αυτοί που ξέρουν κάτι παραπάνω".

Ο δικηγόρος Δέγλερης στην διάρκεια της πορείας του χειρίσθηκε πολλά και σημαντικά ναυτιλιακά θέματα. Αποκορύφωμα της πορείας αυτής θεωρεί ο ίδιος ότι αποτελεί, προς το παρόν όπως επισημαίνει, η σύμβαση της ναυτιλιακής εταιρείας Mediterranean Shipping Company με την ανώνυμη εταιρεία του Οργανισμού Λιμένα Πειραιά.

Όπως εξηγεί και ο ίδιος η σύμβαση αυτή λόγω της σπουδαιότητας της για το πρώτο λιμάνι της χώρας, αλλά και την πόλη του Πειραιά απαιτούσε ειδικούς χειρισμούς, πολύ και σκληρή δουλειά και πολλά ξενύχτια. "Όταν από την μια πλευρά εκπροσωπείς μια από τις μεγαλύτερες ναυτιλιακές εταιρείες του πλανήτη στον τομέα των τακτικών μεταφορών και από την άλλη έχεις τον Ο.Λ.Π. και κατ' επέκταση και την πόλη που μεγάλωσες και ζεις τα πράγματα δεν είναι και τόσο εύκολα", αναφέρει. Ερωτήσεις και απαντήσεις λοιπόν... Το πρόβλημα με τον Παναγιώτη Δέγλερη είναι πως έχει απαντήσει εδώ και πολύ καιρό σε ερωτήσεις που ακόμη δεν έχουν τεθεί.

Περιγράψτε μας μια μέρα σας;

Γραφείο, ραντεβού, meeting με τους συνεργάτες μου, τα τηλέφωνα να κτυπούν όλη την ώρα. Τρελοκομείο σκέτο. Αλλά ωραίο τρελοκομείο. Άλλοι το λένε και μαχόμενη δικηγορία. Οι απαραίτητες φωνές και η ένταση δεν λείπει από την ατζέντα μου.

Και πότε ξεκουράζεστε;

Και ποιος σας είπε ότι όλα αυτά με κουράζουν. Τα νομικά είναι αγάπη. Έχουν άμεση σχέση με τα μαθηματικά. Έχουν αυστηρή μεθοδολογία.. Η νομική επιστήμη, όσο και αν ακούγεται περίεργο, κρύβει ανείπωτη χαρά όταν έχεις ένα θετικό αποτέλεσμα.

Όταν όμως όλα έχουν πάει χάλια τι γίνεται;

Ίσα-ίσα στη ζωή μαθαίνουμε και να χάνουμε. Όλα τα παιχνίδια δεν κερδίζονται. Εκείνο όμως που πάντα σεβάστηκα είναι "οι κανόνες του παιχνιδιού" και για αυτό άλλωστε με σεβάστηκαν πάντα ακόμη και οι ισχυρότεροι αντίπαλοι. Δεν είναι σίγουρο ότι πάντα θα κερδίζεις. Δεν υπογράφεις συμβόλαιο ότι θα πάνε όλα ρολόι και πιστέψτε με από συμβόλαια ξέρω.

Μιας και είπατε συμβόλαιο πείτε μας για την πρόσφατη εμπειρία σας με την Mediterranean Shipping Company και την Ο.Λ.Π. Α.Ε.

Σωστά την περιγράφετε ως εμπειρία. Ιδιαίτερα αν αναλογισθεί κανείς ότι ο Οργανισμός την περίοδο εκείνη βρίσκονταν σε ένα μεταβατικό στάδιο και είχε απέναντι του μια εταιρεία "πελάτη" που κανένα λιμάνι από την μια άκρη του κόσμου μέχρι την άλλη δεν διανοείται να του πει όχι.

Πόσο καιρό δουλεύεται την σύμβαση;

Τέσσερις μήνες, νύχτα - μέρα. Από την πρώτη μέρα που άρχισαν οι διαπραγματεύσεις μέχρι και την τελευταία μέρα που υπεγράφει η σύμβαση.

Από ότι συμπεραίνω είσθε από τους λίγους και τους εκλεκτούς που ξέρετε τι λέει αυτή η σύμβαση. Πείτε μας ποιος έριξε ποιον. Η εταιρεία τον Οργανισμό ή ο Οργανισμός την εταιρεία;

Κανείς δεν έριξε τον άλλο. Από την πρώτη στιγμή είχαμε μια έντιμη συζήτηση πάνω σε σημαντικά θέματα τόσο ο Διευθύνων Σύμβουλος του Οργανισμού καθηγητής κ. Χαρίλαος Ψαραύτης, όσο και ο Πρόεδρος του κ. Κώστας Μανιατόπουλος υπήρξαν δύο συζητητές υψηλού επιπέδου ακόμη και στις δύσκολες στιγμές αυτής της σύμβασης. Κράτησαν τους διαύλους επικοινωνίας ανοικτούς σε στιγμές που κινδύνευαν τα πάντα. Τώρα που βλέπω τις συζητήσεις εκείνες με μια απόσταση χρόνου μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι έκαναν πολύ καλά την δουλειά τους.

Η εταιρεία πως είδε την σύμβαση αυτή;

Η MSC είναι μια εταιρεία κολοσσός στον τομέα της. Το λιμάνι του Πειραιά για την MSC δεν διαφέρει σε τίποτε από άλλα λιμάνια του κόσμου, μπορώ να σας πως μάλιστα πως στο παρελθόν την άφηνε και αδιάφορη. Όλα άλλαξαν όταν ιδρύθηκε η MSC Hellas από τον Δημήτρη Θεοδωρίκα τον άνθρωπο που αγωνίσθηκε για να πείσει την μητρική εταιρεία για την σπουδαιότητα του Πειραιά. Αν αξίζουν σε κάποιον συγχαρητήρια για το ότι μια εταιρεία όπως αυτή χρησιμοποιεί τόσα χρόνια τον Πειραιά ως το διαμετακομιστικό της κέντρο στην Μεσόγειο αυτός είναι ο κ. Θεοδωρίκας.

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τις βαθύτερες σκέψεις του, από την συνεργασία μου όμως μαζί του διαπίστωσα ότι πιστεύει βαθιά στον Πειραιά.

Και προσέξτε όχι απλά σε έναν Πειραιά, αλλά σε έναν Πειραιά που μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην αλυσίδα του παγκόσμιου δια θαλάσσης εμπορίου.

Είναι ανόητο να πιστεύουμε ότι ο κ. Θεοδωρίκας ή ο κάθε Θεοδωρίκας δεν έχουν εναλλακτικές λύσεις και το γεγονός πως επέμεινε στον Πειραιά και συνεχίζει να επιμένει νομίζω ότι είναι κάτι που πρέπει να εκμεταλλευθούμε όλοι εμείς που αγαπάμε αυτή την πόλη. Οι περισσότεροι έχουν την αίσθηση πως μια εταιρεία υπέγραψε μια σύμβαση με τον Ο.Λ.Π. και τελειώσαμε.

Δηλαδή δεν τελειώσαμε;

Για μένα το θέμα είναι πιο πολύπλοκο. Η σύμβαση αυτή κουβαλά μέσα της μια δυναμική ισορροπία, αλλά και μία κουλτούρα που είναι πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα.

Πρέπει όμως να επισημάνω ότι σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί συμφωνία αν η κυβέρνηση δεν είχε εγκαίρως κατανοήσει την ανάγκη να γίνουμε περισσότερο εξωστρεφείς, περισσότερο ευέλικτοι και περισσότερο τολμηροί και στη σκέψη μας και στις πράξεις μας.

Ουσιαστικά η σύμβαση αυτή, αλλά και η κάθε σύμβαση δεν κλείνει κύκλους, αλλά ανοίγει νέα μονοπάτια που εκ των πραγμάτων είμαστε υποχρεωμένοι να βαδίσουμε αν θέλουμε να πάμε μπροστά ως έθνος και ως κράτος.

Οι συμβάσεις στην πραγματικότητα είναι ένας μηχανισμός σκέψης και λειτουργίας, είναι ένα χαρτί στο οποίο γράφονται οι κανόνες του παιχνιδιού. Όσο πιο γρήγορα κατανοήσουμε τους μηχανισμούς αυτούς τόσο γρηγορότερα θα καλύψουμε ζωτικούς χώρους.

Ξέρετε ζούμε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης των αγορών. Στην εποχή αυτή δεν υπάρχουν σύνορα. Οι ιδέες δεν περνούν από τελωνεία. Την πληροφορία δεν μπορεί να την σταματήσει κανένας στρατός και τα κεφάλαια δεν χρειάζονται βίζες, όπως λέει και ο Σιμόν Πέρες.

Αυτή είναι πολιτική θέση.

Δεν ξέρω αν σε εσάς ακούγεται ως πολιτική θέση. Μπορεί να είναι και έτσι. Οι εξελίξεις όμως με δικαιώνουν. Οι Λατίνοι έλεγαν "pari passu", δηλαδή πρέπει να πηγαίνουμε με το ίδιο βήμα και στην θάλασσα τα βήματα είναι πολύ γρήγορα, οπότε ένα κράτος αν θέλει να έχει ναυτιλία πρέπει να κινείται, αν όχι πιο γρήγορα από αυτήν, τουλάχιστον στον ίδιο ρυθμό.

Πιστεύεται ότι η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη κινείται γρήγορα;

Πιστεύω ότι τώρα μετά από πολλά χρόνια πειραμάτων και δοκιμών διαθέτουμε ως κράτος ολοκληρωμένη άποψη για πολλά θέματα μεταξύ των οποίων και για τη ναυτιλία. Δε λέω ότι η κυβέρνηση έχει το μαγικό ραβδί που θα λύσει όλα τα προβλήματα δια μαγείας. Αλλά πρέπει να παραδεχθούμε ότι για πρώτα φορά μετά από πολλά χρόνια έχουμε μια κυβέρνηση που έχει θέσεις για καίρια προβλήματα της ναυτιλίας. Πάνω στις θέσεις αυτές μπορεί να αναπτυχθεί ένας εποικοδομητικός διάλογος που θα μας δώσει λύσεις.

Μιας και αναφέρεστε στο ναυτιλιακό τομέα και αφού είστε και Γραμματέας της θεματικής οργάνωσης ναυτιλίας του ΠΑΣΟΚ πως σχολιάζετε το γεγονός ότι πολλοί διαμαρτύρονται για την ακολουθούμενη ναυτιλιακή πολιτική;

Κατ' αρχήν θα πρέπει να δούμε ποιοι είναι αυτοί που διαμαρτύρονται.

Τι εννοείται ποιοι διαμαρτύρονται; Οι άνθρωποι της ελληνικής ναυτιλίας διαμαρτύρονται ότι έχει πληγεί ανεπανόρθωτα η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας. Εσείς δεν έχετε ακούσει τίποτε;

Εσείς τι έχετε ακούσει;

Τώρα τι είδους συνέντευξη είναι αυτή;

Σας ρωτώ. Εσείς που έχετε την φήμη ενός δημοσιογράφου που γνωρίζει πολύ καλά τον τομέα της ναυτιλίας ποια είναι η γνώμη σας για την ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική;

Εγώ δεν έχω γνώμη. Δεν είναι αυτή η δουλειά μου. Εγώ καταγράφω την επικαιρότητα από την οποία προκύπτει ότι εδώ και πολύ καιρό υπάρχει σημαντικό έλλειμμα ανταγωνιστικότητας, ειδικά στην ποντοπόρο ναυτιλία και η κυβέρνηση κωφεύει σε προτάσεις που θα έλυναν το πρόβλημα αυτό. Αυτό γνωρίζω. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο.

Μα αν δεν κάνω λάθος η ποντοπόρος ναυτιλία είναι μια διεθνή δραστηριότητα που επηρεάζεται από παράγοντες που δεν μπορεί να ελέγξει η Ελλάδα. Δηλαδή τι να κάνει ο Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας κ. Σταύρος Σουμάκης όταν ο ΟΠΕΚ στέλνει στα ύψη την τιμή του πετρελαίου; Εδώ δεν μπορεί να βρει λύση ο Μπιλ Κλίντον στο πρόβλημα θα την βρούμε εμείς.

Εμείς όμως έχουμε τον μεγαλύτερο εμπορικό στόλο του κόσμου δεν τον έχει ο Κλίντον. Και αυτός όταν θέλει βοήθεια σε μας τρέχει.

Κοιτάξτε στον βαθμό που το ελληνικό κράτος παρεμβαίνει στις διεθνείς εξελίξεις νομίζω ότι η ποντοπόρος ναυτιλία έχει ωφεληθεί σημαντικά. Και το λέω αυτό γιατί γνωρίζω από την εμπειρία μου ως σύμβουλος του YEN επί σειρά ετών πως η ελληνική σημαία διεθνώς έχει καλό όνομα και ως εκ τούτου μια δυναμική που βοηθά στην επίτευξη στόχων.

Να σας δώσω ένα παράδειγμα;

Παρακαλώ.

Πρόσφατα σημειώθηκε στην Γαλλία ένα ναυτικό ατύχημα με το δεξαμενόπλοιο μεταφοράς παραγώγων πετρελαίου Erika το οποίο είχε ως αποτέλεσμα την πρόκληση μιας μεγάλης οικολογικής καταστροφής. Η καταστροφή αυτή ενεργοποίησε τους μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία προτείνει την απόσυρση κάποιων τύπων και ηλικιών δεξαμενόπλοιων από τα ευρωπαϊκά λιμάνια.

Αν τα μέτρα αυτά ισχύσουν τότε τίθεται σε αχρηστία το 75% του παγκόσμιου στόλου δεξαμενόπλοιων. Ταυτόχρονα γνωρίζετε ότι εδώ και πολύ καιρό έχει αρχίσει στην Ευρώπη μια συζήτηση για την ποιοτική ναυτιλία. Αυτά τα δύο γεγονότα αν συνδυαστούν μαζί μας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην λήψη μέτρων που επηρεάζουν σημαντικά την φυσιογνωμία της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας.

Η ελληνική πλευρά έχει ολοκληρωμένη θέση για την ποιότητα της ναυτιλίας και βεβαίως θα σηκώσει και το βάρος της αντιπαράθεσης αυτής από την οποία θα ωφεληθεί η ελληνική ναυτιλιακή βιομηχανία. Προσωπικά πιστεύω ότι τα θέματα της ποντοπόρου ναυτιλίας είναι θέματα που απαιτούν ειδικές γνώσεις και λεπτούς χειρισμούς. Έχω την αίσθηση πως ο κ. Σουμάκης το γνωρίζει αυτό και νομίζω ότι χειρίζεται τα θέματα αυτά με ιδιαίτερη προσοχή.

Η κυβέρνηση Σημίτη εκλαμβάνει την ποντοπόρο ναυτιλία ως ένα θέμα που μου θυμίζει την προειδοποίηση που έχουν τα κιβώτια στα οποία μεταφέρονται ευαίσθητα προϊόντα "handle with care".

Στους άλλους τομείς πως βλέπετε να εξελίσσονται τα πράγματα;

Όπως σας είπα στα θέματα που η κυβέρνηση δεν μπορεί να παρέμβει στον βαθμό που πραγματικά επιθυμεί είναι υποχρεωμένη να προχωρά με μεγάλη προσοχή και βήμα - βήμα και καλά κάνει. Στα θέματα όμως που η ευθύνη είναι δική της έχει να επιδείξει σημαντικό έργο και μάλιστα με ολοκληρωμένο στρατηγικό σχεδιασμό.

Πρώτη στην λίστα της είναι η ακτοπλοΐα. Όταν ο κ. Σουμάκης ήλθε στο YEN στην ακτοπλοΐα ταξίδευαν πλοία που μετέφεραν 3.000 κόσμο όταν η άδεια τους προέβλεπε να μεταφέρουν 1.500. Άνθρωποι που είχαν βγάλει εισιτήρια δεν ταξίδευαν ποτέ. Θυμάστε τι γίνονταν στο λιμάνι του Πειραιά κάθε καλοκαίρι; Πόσο καιρό έχουμε να αντικρίσουμε τέτοιο θέαμα;

Αυτό ως ένα σημαντικό βαθμό οφείλεται και στις εταιρείες που εκσυγχρονίσθηκαν.

Και ποιος ήταν εκείνος που τις υποχρέωσε να εκσυγχρονισθούν;

Οι ανάγκες της αγοράς φαντάζομαι;

Θέλετε να μου πείτε δηλαδή ότι ο κάθε επιχειρηματίας της ακτοπλοΐας δεν θα ήταν ευχαριστημένος να κερδίζει χωρίς να είναι υποχρεωμένος να επενδύει τεράστια ποσά σε νέα πλοία και σε υποδομές. Όλα αυτά τέλειωσαν γιατί και ο κ. Σουμάκης ήθελε να αλλάξουν, αλλά και γιατί οι προτάσεις του βρήκαν πρόσφορο έδαφος σε κάποιους επιχειρηματίες με σύγχρονες αντιλήψεις. Τότε ναι η αγορά είναι αυτή που σήκωσε το βάρος του εκσυγχρονισμού.

Η ακτοπλοΐα είναι ένα περίεργο αντικείμενο γιατί από την μια έχεις την επιχείρηση από την άλλη όμως έχεις τον ελληνικό λαό που πρέπει να καλυφθούν αποτελεσματικά οι ανάγκες του. Και ο κ. Σουμάκης τι λέει τώρα πια; θέλετε κύριοι άδεια να βάλετε πλοίο στην τάδε γραμμή; Καμιά αντίρρηση αλλά το πλοίο αυτό πρέπει να είναι μικρότερο των δέκα ετών και ταυτόχρονα να ισχύουν τιμολόγια που να μπορεί να αντέξει ο κόσμος. Βρίσκετε τίποτε λάθος;

Ένα άλλο σημαντικό θέμα είναι οι υποδομές των λιμένων. Και εδώ έγιναν σημαντικά έργα. Έχουμε το ηλεκτρονικό σύστημα κράτησης θέσεων, έχουμε το σύστημα ελέγχου της θαλάσσιας κυκλοφορίας, έχουμε επιτέλους ελικόπτερα να σώζουμε τον κόσμο που χάναμε μέσα από τα χέρια μας όταν κινδύνευε, εκσυγχρονίζεται ο Θάλαμος Επιχειρήσεων του Υπουργείου, επιτέλους μπήκε μια τάξη otic ουρές που περίμεναν για να συμμετάσχουν σε ένα διαγωνισμό, έχουμε έναν εθνικό σχεδιασμό ο οποίος προβλέπει έργα υποδομής στο λιμενικό σύμπλεγμα τα οποία έχουν ήδη ξεκινήσει, έχουμε ολοκληρωμένα συστήματα πληροφορικής (P-MIS ΟΛΠ - ΥΕΝ, κ.α).

Νομίζω ότι έχουμε μπροστά μας πλέον την εικόνα ένα σύγχρονο ναυτιλιακό κέντρο. Και ας μην ξεχνούμε ότι από το 1989 και μετά δεν μαζεύτηκαν ποτέ ναυτικοί έξω από το NAT για να διαμαρτυρηθούν για τις συντάξεις. Τότε που "τρέμαμε" κάθε μήνα για το αν ο τότε υπουργός Οικονομικών κ. Δημήτρης Τσοβόλας θα υπέγραφε την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου για το δανεισμό του NAT, λες και υπήρχε περίπτωση το κράτος να μη δώσει τις συντάξεις των ναυτικών.

Η κυβέρνηση Σημίτη έχει δώσει, πολλά και συνεχίζει να δίνει.

Έχουμε επίσης ένα νέο θεσμικό πλαίσιο για τα λιμάνια της χώρας, έναν μηχανισμό δηλαδή που τα βγάζει από την μιζέρια στην οποία ήσαν μέχρι σήμερα και τα οδηγεί στην ελεύθερη αγορά μετατρέποντας τα σε σύγχρονες παραγωγικές μονάδες. Έχουμε έναν εκ νέου ολοκληρωμένο σχεδιασμό των εσωτερικών θαλασσίων συγκοινωνιών.

θέλετε κι άλλα;

Όλη αυτή η κατάσταση που μόλις σας περιέγραψα συγκροτεί ένα χώρο που απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή και σύνεση στον χειρισμό του. Δεν προσφέρετε ο χώρος αυτός για την ικανοποίηση των μικροκομματικών μας συμφερόντων και επειδή μια γειτονιά είμαστε όλοι θλίβομαι όταν ακούω ότι κάποιοι προσπαθούν να εκμεταλλευθούν τον χώρο αυτό προς άγραν πελατείας. Υπάρχουν πολλοί που θυμήθηκαν ξαφνικά ότι σε αυτή την χώρα υπάρχει και ναυτιλία. Αυτοί μπορεί να πιστεύουν ότι ο κόσμος δεν ξέρει τι του γίνεται. Κάνουν λάθος.

Τι θα ψηφίσετε στις επόμενες εκλογές;

- Εσείς τι λέτε;